Altruista (2)

OPIS ZEWNĘTRZNY

Dwójki to osoby, dla których główną motywacją w życiu jest pomoc innym. Bez najmniejszego problemu i w każdej sytuacji dostrzegają, kto i jakiej pomocy potrzebuje, nawet jeśli tym kimś jest nieznajomy. Dwójka czuje się fantastycznie, gdy wokół siebie ma wielu ludzi potrzebujących jej wsparcia. Po prostu wtedy czuje, że żyje. Najcenniejszą dla niej wartością są bowiem relacje międzyludzkie. Dla ich utrzymania bądź zdobycia jest w stanie poświęcić prawie wszystko. Rzadko przyznaje się do tego, że jej samej czegoś brakuje lub że ma własne pragnienia, bowiem najważniejsze jest dla niej zaspokajanie potrzeb innych ludzi. Często robi to niestety swoim kosztem.
Dwójki spełniają się w opiece nad innymi, głęboko przeżywają problemy bliskich i szczerze przejmują się ich sprawami. O każdej porze dnia i nocy potrafią wysłuchać osoby potrzebującej i udzielą jej wsparcia. Mają wyjątkowy dar do poświęcania się i pokonywania trudności, gdy inni znajdują się w kryzysowej sytuacji. A poświęcają swoją energię, czas, pieniądze i inne cenne rzeczy. Są inspirującymi towarzyszami - potrafią wysłuchać, podnieść na duchu, udzielić pochwały a także, gdy sytuacja temu sprzyja, być osobą przebojową i chętną do towarzyskiej zabawy. Dwójki wzbudzają zaufanie innych i dodają im wiary w siebie. Są przyjacielskie, ciepłe i rozmowne w stosunku do każdej napotkanej osoby. Często okazują swoje przyjacielskie nastawienie fizyczną bliskością - lubią obejmować, całować, dotykać. To naturalna konsekwencja ich otwartego, nieco wylewnego emocjonalnie stylu bycia.
Ponieważ uczucia Dwójek są niezmiernie silne, są jednym z najbardziej altruistycznych typów osobowości Enneagramu. Mają ogromne pokłady dobrej woli, zawsze najlepsze intencje wobec innych, są przy tym szczere i serdeczne. Charakteryzuje je niezwykle wysoka zdolność do empatii czyli współodczuwania z inną osobą jej emocji, szczęścia, bólu czy krzywdy. Dosłownie dostrajają się do tego, czego inni od nich oczekują, gdyż doskonale wyczuwają, jakie zachowanie czy gest będzie podobać się drugiej osobie. Wiedzą, co przyniesie jej radość czy ukojenie w bólu. Najbardziej zależy na tym, aby być potrzebnym drugiemu człowiekowi, stąd niekiedy realizują to z przesadą i nadopiekuńczością. Chcą być po prostu pewne, że są kochane, a ludzie dobrze o nich myślą. Zależy im na takim dobrym wizerunku w oczach innych i dążą do bycia „najwierniejszym przyjacielem" osób, na których im zależy. Bardzo boleśnie przeżywają jeśli, mimo tak ogromnego poświęcenia, nie mogą zdobyć czyjejś miłości lub ktoś je jawnie odrzuca.
W życiu nie kierują się rozumem, lecz sercem. Dlatego też łatwo wybaczają wrogom, a jeśli są oni w stanie okazać Dwójce wdzięczność, mogą nawet zostać jej przyjaciółmi. Wielkoduszność - gdy nie są zamożne i hojność - kiedy dysponują zasobami finansowymi, to charakterystyczne cechy Altruistów widoczne szczególnie w relacjach z najbliższymi. Są osobami wyrozumiałymi, widzą i interpretują zachowania ludzkie w zawsze w pozytywny sposób. Chętnie dzielą się z innymi własnymi umiejętnościami, talentami, zasobami materialnymi i dosłownie wszystkim, co mają i to niekoniecznie w nadmiarze. Są szczęśliwe, widząc, jak ich zachęcanie innych do rozwoju przynosi owoce, a bliscy ludzie, dzięki jej pomocy, mogą się rozwijać. Nierzadko Dwójki to osoby bardzo religijne, które swoim nastawieniem do świata spełniają się również w byciu dobrym wyznawcą swojej wiary.
Dwójki to ludzie, którzy na samym końcu, gdy już wszystkim pomogą, przypominają sobie o własnej osobie... Niestety pochłonięte potrzebami innych zapominają o dbaniu o własne potrzeby, zdrowie czy odpoczynek. Często też swoje decyzje i wybory podporządkowują innym, gdyż tak bardzo zależy im na akceptacji otoczenia, że wolą z własnego zdania po prostu zrezygnować. Zarówno w życiu zawodowym jak i osobistym często znajdziemy je tuż przy boku silnych osobowości mających władzę, autorytet, prestiż lub duże zasoby materialne. Nierzadko są „prawą ręką" osób na wysokich stanowiskach, doradzając im i służąc swoją nieograniczoną pomocą. W ten sposób zapewniają sobie nie tylko bezpieczeństwo materialne, ale przede wszystkim emocjonalne - dając silnej osobie wsparcie, mają stały dostęp do źródła jej wdzięczności lub miłości.

WSPANIAŁE ZALETY

• Dwójki bardzo łatwo nawiązują nowe znajomości, a swoim serdecznym sposobem bycia znajdują sobie wielu przyjaciół. Ludzie szukają ich towarzystwa ze względu na ich szczere zaangażowanie i uczynność.
• Zarówno kobiety, jak i mężczyźni będący Dwójkami mają ogromną moc przyciągania i oczarowywania osób płci przeciwnej.
• W każdym człowieku potrafią dostrzec jego pozytywne cechy i wydobyć z niego to, co ma najlepsze. Uwielbiają przy tym dzielić się swoimi umiejętnościami z innymi i mają ogromną satysfakcję z ich osobistego rozwoju.
• Dwójki dodają innym wiary we własne możliwości, okazują uznanie i udzielają pochwał. Dzięki temu, budują wokół siebie klimat umożliwiający tworzenie wspaniałych rzeczy, niemalże w rodzinnej atmosferze.
• Doskonale wiedzą, czego ludzie potrzebują, by być szczęśliwymi i starają się im to zawsze zapewnić. Dodatkowo potrafią szczerze cieszyć się ich szczęściem.
• Entuzjastycznie nastawione do świata, promienieją radością, mają duże poczucie humoru, lubią towarzystwo innych i zabawę.
• Wykazują ogromne zaangażowanie w uroczystości rodzinne i towarzyskie. Zawsze pamiętają o urodzinach i świętach, dużo wysiłku i starań wkładają we właściwy wybór prezentów dla bliskich.
• Są osobami altruistycznymi, zdolnymi do zaoferowania innym bezwarunkowej miłości. Dzięki nim ludzie czują się kochani, doceniani, wartościowi i po prostu szczęśliwi.
• Mają niezwykłą zdolność empatii i współodczuwania z innymi ich emocji, zarówno tych radosnych, jak i bolesnych.
• Przejawiają ogromną potrzebę niesienia pomocy - materialnej, duchowej czy psychicznej - innym osobom znajdującym się w kryzysowych sytuacjach. Są przy tym hojne i wielkoduszne, dzielą się zawsze tym, co mają.
• Nawet, gdy ktoś je zrani, nie potrafią długo żywić urazy. Szybko wybaczają, jeśli winowajca okazuje skruchę z powodu jego błędu.
• Niektóre Dwójki są zdolne do dawania prawdziwie bezinteresownej miłości, poświęcania się i duchowego cierpienia. Stąd biografie wielu świętych pasują do profilu psychologicznego Dwójki. Fundamentem życia Dwójek jest nierzadko nauka chrześcijańska.

TRUDNE CECHY

• Dwójki mają wielkie trudności w odmawianiu innym - po prostu brakuje im asertywności. Obawiają się, że jeśli powiedzą komuś „nie" - stracą jego przyjaźń czy miłość.
• Mają trudności z proszeniem innych o pomoc. Uważają, że jeśli będą prosić o coś otwarcie, okażą się interesownymi egoistami. Zatem spychają swoje potrzeby na najdalszy plan lub wmawiają sobie, iż nie mają żadnych własnych potrzeb.
• Altruiści uważają, że na bezwarunkową miłość trzeba sobie zasłużyć. W związku z tym, że najbardziej w życiu pragną być kochanym - nieustannym niesieniem pomocy innym starają się na miłość zasłużyć. Utrzymanie wizerunku osoby dobrej, oddanej i bezinteresownej, która musi zapominać o swoich własnych potrzebach - na dłuższą metę jest bardzo dla nich wyczerpujące.
• Jeśli Dwójka, pomimo swych najszczerszych chęci i poświęcenia zostanie pominięta lub niedoceniona, ma tendencję do szukania aprobaty „na siłę", używając przy tym metod manipulacji, kontrolowania innych lub tworzenia w nich poczucia winy. Obawiając się, że nikt nie będzie w stanie jej pokochać, swoją postawą może nieświadomie „zmuszać innych" do okazywania jej uczuć.
• Dwójka ma tendencje do bycia „nazbyt" przyjacielską. Niekiedy za bardzo się spoufala i może być odbierana jako osoba „narzucająca się". Chce być zawsze blisko przyjaciół, więc nieświadomie „wtrąca się" w ich życie, „matkuje im", kontroluje ich sytuację i nie mając złych intencji - staje się dla innych uciążliwa.
• Gdy nie czuje, że jej uczucia są odwzajemniane, może okazywać swoją zaborczość, zazdrość lub nawet kreować potrzeby u innych, by tylko móc je zaspokajać i w ten sposób zaistnieć w ich życiu jako ktoś ważny.
• Czasami przeceniają swoje zasługi, gdyż nie potrafią być całkowicie obiektywne. Nieświadomie oczekują wdzięczności za swoje poświęcenie, a gdy jej nie otrzymują - mogą wytwarzać w innych ludziach poczucie winy lub odgrywać rolę „ofiary", wymuszając w ten sposób wdzięczność otoczenia.
• Dwójkom brakuje głębokiego szacunku dla samych siebie i poczucia własnej wartości: poświęcają całe życie innym zapominając o zadbaniu o siebie. Skupione na uczuciach innych osób, często nie są w stanie zidentyfikować, co same czują. Nie potrafią też dostrzec w sobie cech pozytywnych, stąd tak usilnie szukają dowodów sympatii w otoczeniu, budując na jego akceptacji poczucie własnej wartości.
• Dwójki nie potrafią żyć samemu i ciężko znoszą okresy samotności. Z obawy przed całkowitym odrzuceniem lub samotnością często godzą się na związki i relacje z ludźmi, którzy bardziej niż inni potrzebują jej pomocy. Robią to kosztem związków z ludźmi, na których najbardziej im zależy, a którzy opieki Dwójki nie potrzebują.
• Nierzadko podupadają na zdrowiu, gdy bliscy odrzucają ich „bezinteresowną pomoc" lub jej nie doceniają. Choroby psychosomatyczne Altruistów to wynik braku akceptacji i miłości do samej siebie, tłumienia własnych potrzeb a także emocji: gniewu, wstydu, żalu. Nie potrafią przyznać się przed sobą, że chciałyby realizować swoje potrzeby i potrzebują odwzajemniania uczuć innych.

JAK UTRZYMYWAĆ DOBRE RELACJE Z DWÓJKĄ

• Powtarzaj Dwójce jak najczęściej, że doceniasz jej działania, pomoc i wszystko, czemu poświęca czas.
• Zachęcaj ją do wypowiadania własnego zdania czy opinii oraz robienia tego, na co w danym momencie ma ochotę.
• Daj jej do zrozumienia, że jest osobą ważną i wyjątkową w Twoim życiu, oraz że uwielbiasz przebywać w jej towarzystwie.
• Gdy elegancko wygląda, zmieni fryzurę lub ubierze coś nowego - powiedz jej, że wygląda wyjątkowo pięknie. Niech poczuje się niesamowicie!
• Oferuj jej pomoc we wszystkim, co robi. Zapewne powie Ci, że jej nie potrzebuje, ale nie rezygnuj - znajdź samemu taką czynność, która odciąży ją z nawału obowiązków.
• Interesuj się jej problemami, zawsze wysłuchaj, kiedy widzisz, że coś ją martwi.
• Podzielaj jej entuzjazm dla spotkań towarzyskich i ciesz się radosnymi chwilami.
• Doceniaj i chwal publicznie wszystkie jej talenty lub to, czemu poświęca wiele energii.
• Zachęcaj ją do własnego rozwoju - nauki języków obcych, szkoleń, studiów podyplomowych. Motywuj to wieloma niezwykle interesującymi ludźmi, których może tam spotkać.
• Pytaj ją jakie ma własne marzenia i spróbuj pomóc jej w ich realizacji.
• Jeśli zdecydujesz się, by ją skrytykować lub zwrócić na coś uwagę - zrób to bardzo delikatnie i z taktem.

DYLEMATY DZIECIŃSTWA

Dwójki już od najmłodszych lat były doceniane za bycie pomocnym, uczynnym i potrafiącym zaspokoić potrzeby najbliższych. Jako dzieci zaobserwowały, że aby mieć dostęp do cenionych w środowisku atrybutów władzy i decyzyjności, warto być blisko osób je posiadających. Przeważnie był to ojciec lub ktoś, kto pełnił w rodzinie role patriarchalne. Będąc blisko „głowy rodziny" małe Dwójki wykreowały taką tożsamość, która uzupełniała jego osobowość o „matriarchalne cechy" i jednocześnie podobała się osobom dorosłym z otoczenia. Dzięki temu, że dbały o rodzinę, mogły zdobyć sympatię i protekcję „głowy rodziny", a poprzez swoje zasługi - zapewnić sobie stały dopływ miłości jego i innych. Wykreowały sobie wizerunek dobrych i uczynnych dzieci widząc, że doskonale to działa na otoczenie oraz na nie same. Rodzina chwaliła takie dziecko za jego poświęcenie, a ono czuło się dowartościowane i kochane. Dwójki mogły rozwinąć swoją wrażliwość w dzieciństwie także przez to, że wspierały emocjonalnie i fizycznie swoich rodziców lub opiekunów, oraz niejako zamieniały się z nimi rolami.
Mali Altruiści spostrzegli, że bycie osobą niezastąpioną w rodzinnym życiu daje im to, czego najbardziej potrzebują - miłość bliskich. Natomiast poprzez utrzymywanie zażyłych z nimi stosunków, mają dostęp do cech, które same wyparły. Uznały bowiem, że wszystkie ich własne potrzeby są po prostu egoistyczne. Nie mogą się nimi zajmować, gdyż spowoduje to utratę ich dobrego wizerunku i tym samym miłości ich bliskich. Warunkiem bezpieczeństwa tych dzieci stało się bowiem dawanie innym tego, czego same pragną, natomiast umiejętność rozpoznawania i realizacji własnych potrzeb stała się zbędna. Musiały być przecież dobre zawsze i wszędzie, więc ukrywały to, co mogłoby być nieakceptowalne - zachcianki, zły humor, chorobę. Pokazanie komuś, lub nawet uświadomienie sobie samemu, własnych potrzeb stanowiło zagrożenie utraty źródła miłości. Stąd Dwójki przez całe życie swoje potrzeby po prostu lekceważą lub zaspokajają je pośrednio. Właśnie bycie blisko osoby wpływowej i mającej władzę zapewniało Dwójkom realizację ich skrywanych pragnień. Inną metodą pośredniego zaspokajania potrzeb było „uwodzenie" najbliższych swoją dobrocią i manipulowanie ich uczuciami w taki sposób, aby inicjatywa np. nowego zakupu zabawki lub sukienki wychodziła od nich, a nie od małej Dwójki.

DYLEMATY ŻYCIA DOROSŁEGO

Altruiści wkraczają w dorosłe życie z przekonaniem, że na miłość i akceptację innych ludzi  muszą sobie zasłużyć. Ktoś może je pokochać tylko wtedy, gdy zasłużą sobie na to poprzez bycie dobrym i poświęcenie się. Już w okresie dzieciństwa rozwinęły w sobie intuicyjne wyczulenie na osoby potrzebujące pomocy - taki wyjątkowy radar automatycznie wykrywający potrzeby innych. Dzięki niemu mogą od razu i w pełni je zaspokajać. Dwójki  zatem nieświadomie przyciągają osoby potrzebujące jakiegokolwiek wsparcia - zdobywają ich przyjaźń, by następnie pozostać w ich życiu pomagając i oddając siebie. Tylko gdy zaspokoją czyjeś potrzeby - czują się godne, by być kochanym i zająć ważne miejsce w życiu innych ludzi.
W związku z tym, że relacja z drugim człowiekiem jest dla nich sprawą najważniejszą, Dwójki stale dokonują w sobie zmian, aby wypaść jak najlepiej w jego oczach. Pokazują zatem innym dokładnie to, co chcą zobaczyć. Altruiści zmieniają się w zależności od aktualnych potrzeb ważnych dla nich osób. Każdego z nich obdarowują częścią siebie, nikt niestety nie otrzymuje Dwójki w całości. Ryzyko pełnej ekspozycji mogłoby spowodować odkrycie cech czy pragnień niepożądanych z punktu widzenia utrzymania jej dobrego wizerunku i źródła miłości innych. Dwójka jest przekonana, że miłość zdobywa się ukrywając to, co może być niepożądane. Miewa więc duże problemy z rozpoznaniem własnego „ja" nie wiedząc, kim tak na prawdę jest, co rzeczywiście czuje, a poprzez to, czy ktoś autentycznie ją kocha. Gdy wyparte i nieakceptowane obszary „ja" wypływają na wierzch, a takie chwile Dwójki miewają często, dochodzi do histerycznych wybuchów. Dwójka z jednej strony chce prezentować się jako najlepszy pracownik, córka, partner czy żona, z drugiej strony rodzi się w niej pragnienie wolności czyli zachowania zgodnego z jej własnymi pragnieniami.
Altruista miewa też problemy z identyfikacją swoich własnych opinii i podejmowaniem decyzji. W większości sytuacji jego ostateczne stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem osoby lub grupy, z którą się identyfikuje. Żyjąc tylko i wyłącznie dla kogoś oraz skupiając się na cudzych uczuciach - Dwójki tracą kontakt ze swoimi głębokimi pragnieniami. Uważają bowiem, że ich własne uczucia czy potrzeby mogą być przeszkodą w zdobywaniu miłości czy przyjaźni innych. To niesamowite, że mogą stać się kimkolwiek zechcą dla zdobycia czyjegoś uznania, równocześnie same do końca nie wiedząc, co do tej osoby czują. Często stosują metody pośredniego zaspokajania własnych potrzeb poprzez pomoc osobie, która będzie w stanie odkryć pragnienia Dwójki i je zaspokoić. Stosują zatem nieświadomie strategię „osłonię cię moim parasolem i sama nie zmoknę", gdyż nigdy nie przyznają się, że czegoś potrzebują. Altruiści dają zatem innym to, czego sami skrycie potrzebują. Przykładowo, jeśli Dwójka kupuje komuś oryginalny i drogi prezent, nieświadomie oczekuje od niego tego samego. Jednakże, gdy Dwójka poczuje, że bilans dawania i brania w żaden sposób się nie wyrównuje, jej poczucie wartości gwałtownie spada. Aby je odzyskać może uruchomić nieświadomą próbę zmuszenia innych do okazania jej wdzięczności.
Niedojrzałe Dwójki, u których nad altruizmem zaczyna górować pycha, skłonne są myśleć, że drugi człowiek nie może obyć się bez jej pomocy, a świat byłby bez nich uboższy. W związku z tym, że wyparły swoje potrzeby, mogą zacząć postrzegać rzeczywistość poprzez pryzmat: ja nikogo nie potrzebuję, ale mnie potrzebują wszyscy. Dwójka może niestety wpaść w pułapkę pragnienia bycia potrzebną za wszelką cenę. Ujawnia się to poprzez kreowanie sztucznych potrzeb, aby następnie ich zaspakajanie, manipulowanie innymi, kontrolowanie przez uzależnianie od siebie czy wpędzanie innych w poczucie winy. W związku z tym, że Dwójka poczucie własnej wartości buduje na podstawie reakcji otoczenia, bardzo łatwo urazić. Kiedy inni przestają się nią interesować - łatwo popada w przygnębienie. Kiedy dodatkowo uświadomi sobie własne, niezrealizowane pragnienia - może wpaść w histerię lub gniew, które wcześniej tak bardzo tłumiła.
Natomiast dojrzałe Dwójki potrafią się przyznać do tego, że „dawanie" sprawia im ogromną przyjemność. Nie narzucają się zaspokajając potrzeby innych - robią to dyskretnie i jakby z dystansu. Akceptują swoją naturę „dawcy" i nie ukrywają, że pomagają innym przede wszystkim dla samych siebie. Nie wyolbrzymiają swojego wizerunku, ani go nie pomniejszają. Nie jest on także zależny od czynników zewnętrznych. Zdają sobie sprawę z tego, że inni ludzie potrafią się bez nich obyć i godzą się z tym. W ten sposób budują swoją wolność i niezależność. Pokorni Altruiści wiedzą, czy udzielona przez nich pomoc była wystarczająca - dają tyle, ile jest konieczne, nie za dużo i nie za mało. Nie będą chwalić się udzieloną pomocą, wspominać o niej czy oczekiwać wdzięczności. Dojrzałe Dwójki potrafią zająć się realizacją własnych potrzeb, a podejmowane decyzje podporządkowują własnemu życiu. Otoczyły opieką osobę, która najbardziej w świecie tego potrzebowała - siebie samą. Spożytkowują swoją wielką energię do budowania swojej niezależności i wolnego od lęków, skromnego, ale autentycznego - własnego życia.

ZWIĄZKI INTYMNE

Dwójki to osoby niezwykle uwodzicielskie i przyciągające uwagę otoczenia. Chcą być odbierane przez płeć przeciwną jako obiekt fizycznego pożądania, gdyż poprzez reakcje innych poznają swoją wartość, budują swój obszar bezpieczeństwa i pewności siebie. Uwielbiają wyzwanie, które pojawia się w momencie zdobywania kogoś niedostępnego. Czują się bezpiecznie wtedy, gdy spostrzegą, że komuś wpadły w oko lub stały się czyimś obiektem pożądania. To dla nich dowód na to, że są kochane... Często, też zupełnie nieświadomie, ich autoprezentacja jest tak wybitnie seksualna, że nieco bardziej wrażliwe osoby z otoczenia mogą uważać ją za „niezbyt na miejscu". Sygnały seksualne wysyłane przez Dwójkę niekoniecznie idą w parze z jej własnym pożądaniem czy popędem seksualnym. W większości przypadków służą one tylko temu, aby uzyskać informację zwrotną, że jest atrakcyjna i kochana. Zdarzają się także Dwójki, które jakby „zarażają się" pragnieniami partnera i gdy spostrzegą u niego pożądanie lub ochotę na coś - zaczynają czuć takie same reakcje. Jednakże wystarczy tylko, że obiekt pożądania nie reaguje na sygnały Dwójki - od razu czuje się przygnębiona, niewartościowa i niekochana. Altruiści boją się prawdziwej intymności z drugim człowiekiem z obawy przed możliwością ujawnienia ich prawdziwej twarzy i wnętrza. Ich poczucie bezpieczeństwa zbudowane jest bowiem na wizerunku oddanej osoby, zatem usilnie go strzegą, nawet kosztem prawdziwej intymności z partnerem.
Wchodzą w związki z silnymi osobowościami utożsamiającymi cechy, które same wyparły. Na początku związku, kiedy stanowi on dla nich wyzwanie, Dwójki czują się fantastycznie stapiając się z pragnieniami partnera. Mogą natomiast przeżywać konflikt w tej fazie związku, w której muszą zadeklarować ostateczne wobec niego zobowiązanie. Ich prawdziwe pragnienia dochodzą do głosu i kłócą się z wykreowanym przez Dwójkę wizerunkiem oddanego kochanka. Pragną być z partnerem i czuć jego wdzięczność, ale równocześnie rodzi się w nich potrzeba wyzwolenia od ciągłego zaspokajania jego potrzeb i chęć realizacji własnych pragnień... Mogą wtedy zacząć stawiać wymagania, kontrolować, stają się drażliwe, wzbudzają w partnerze poczucie winy, gdy muszą zajmować się jego sprawami, do czego de facto same go przyzwyczaiły. Pojawia się w nich pragnienie życia według własnych zasad i realizacja zapomnianych zainteresowań, odnowienia dawnych kontaktów i... nawiązania nowego romansu.
Dwójki mają także tendencje do wchodzenia w miłosne„trójkąty" i to nie w celu rozbicia czyjegoś małżeństwa, lecz z chęci bycia kimś wyjątkowym w życiu człowieka, którego niedostępność, ze względu na stały związek, jest dla Dwójki niezwykle pociągająca. Powodem może być także ujawnianie się w relacjach z partnerami różnych aspektów osobowości Dwójki. Nie wiedzą, które ich oblicze jest autentyczne, stąd długo wahają się, którego partnera wybrać. Potrafią też mieć romans z kimś dla nich wyjątkowym, lecz nadal trwają w innym stałym związku z obawy, że nagle zostaną zupełnie same.
Jeśli jednak Dwójka dojrzeje do tego, aby w pierwszej kolejności pokochać i zaakceptować samą siebie, uświadomi sobie własne uczucia i przestanie się bronić przed pokazywaniem swoich pragnień oraz ich realizacją - stanie się wspaniałą, autonomiczną jednostką, której oddanie partnerowi będzie naturalne i niewymuszone. Dzięki temu, jednostronne zaangażowanie w związek zmieni się w dojrzałą, wzajemną relację między dwojgiem ludzi. Dwójka będzie mogła skoncentrować się na własnych celach i mądrze wspierać partnera w realizacji jego aspiracji, szanując przy tym potrzebę przede wszystkim własnej, a następnie jego, bezcennej wolności.

PRACA

Dwójki doskonale czują się w środowisku zawodowym, gdzie otoczone są ludźmi elity oraz mają bliski dostęp do władzy - szefa firmy, prezesa lub innego autorytetu. Pracują przede wszystkim dla satysfakcjonujących kontaktów z ludźmi, a niżeli dla pieniędzy. Z dużą łatwością odnajdują się w każdej sytuacji, szybko nawiązują kontakt z innymi, są osobami pracowitymi, towarzyskimi, rozmownymi i lubianymi. Potrafią wydobywać z ludzi same najlepsze cechy, motywować ich i wspierać. Orientują się dobrze we wszystkich układach międzyludzkich i stopniem ich zależności. Niestety Altruista bardzo słabo znosi krytykę - jego motywacja i pewność siebie drastycznie spada, czuje się zdruzgotany. Jednakże wystarczy zaledwie jedno klepnięcie szefa po ramieniu, by na nowo rozkwitł i rzucił się w wir pracy z nową energią.
Dwójka najlepiej czuje się w roli pomocy lub prawej ręki osoby sprawującej w danym przedsiębiorstwie władzę, mającej najwyższy autorytet i siłę decyzyjną. Doskonale sprawdza się w roli sekretarki prezesa, asystentki zarządu, sekretarza przewodniczącego lub zastępcy komendanta. Dwójki dbają o to, by być obecne i służyć pomocą w najważniejszych momentach życia firmy, unikając narzucania się lub proszenia o cokolwiek dla siebie. Nigdy też się nie sprzeciwiają lub jawnie nie występują przeciwko osobie sprawującej władzę. Za to często pośrednimi metodami - manipulacji, kokietowania, pochlebstw, poświęcania się czy rywalizacji - osiągają „odpowiednie" stanowisko. Choć same wykazują umiejętności przywódcze, wolą być na drugim miejscu czyli tuż po „prezydencie". Wspierając swojego szefa zapewniają sobie zarówno prestiżową przyszłość, jak i stałe źródło akceptacji i miłości.
Altruiści nie tracą czasu na staranie się o względy czy relacje z osobami na stanowiskach drugorzędnych. Uważają, że jednym należy poświęcać czas, innym zupełnie nie warto. „Oczarowują" tylko tych, dzięki którym mogą osiągnąć wymarzony status, będą mieć stały dostęp do atrybutów władzy, protekcję oraz akceptację i przyjaźni.

ALTRUISTA (2) ZE SKRZYDŁEM PERFEKCJONISTA (1) - CZYLI "SŁUGA"

Dwójki ze skrzydłem Jedynki są osobami bardziej powściągliwymi i emocjonalnie stabilnymi niż drugi podtyp, ale też bardziej krytycznymi w stosunku do siebie i innych. Mają duże poczucie obowiązku, są pracowite, sumienne i uczciwe, zachowując jak najwyższe standardy własnej pracy. W kontaktach interpersonalnych są raczej dyskretne, szanują granice innych ludzi i starają się traktować ich sprawiedliwie. Swoją dobrocią, bezinteresowną uczynnością, poczuciem moralności i altruizmem starają się zabiegać o miłość i akceptację innych. Mają silną wewnętrzną motywację pomagania innym i nie potrafią nikomu odmówić. Będą odnajdywać się w nauczaniu innych, wspieraniu ich samodoskonalenia się lub w niesieniu pomocy potrzebującym pracując w organizacjach dobroczynnych lub religijnych. Są wspaniałymi, motywującymi nauczycielami doceniającymi wyniki swoich podopiecznych. Uważają, że w życiu mają do spełnienia ważną misję, dlatego pracują zazwyczaj dla szczytnych idei. Przy czym robią to trochę jakby w ukryciu, gdyż nie lubią zwracać na siebie uwagi. Są bardzo lubiane za swoją prostolinijność i ciepło. W życiu cenią funkcjonalność, praktyczność, prostotę w ubiorze czy wystroju wnętrza.
Gdy Dwójka ze skrzydłem Jedynki przeżywa jakiś problem ma tendencję do zamykania się w sobie i wewnętrznego przeżywania swoich rozterek. Jest bardziej idealistyczna i melancholijna niż drugi podtyp. Często ma tendencje do brania winy na siebie za niepowodzenie lub problemy. Miewa także poczucie winy wtedy, gdy nie uda jej się sprostać postawionym sobie standardom lub wyzwaniu. Próbuje kierować się rozsądkiem i obiektywizmem, ale niekiedy kłóci się to z jej silną potrzebą pomagania dosłownie każdemu człowiekowi.

ALTRUISTA (2) ZE SKRZYDŁEM WYKONAWCA (3) - CZYLI "GOSPODARZ"

Dla Dwójki ze skrzydłem Trójki najważniejsze są w życiu związki międzyludzkie i zbudowanie silnej bliskości z drugą osobą. Dla zdobycia miłości częściej niż drugi podtyp wykorzystuje uwodzicielski wizerunek, urok osobisty i towarzyskie obycie. Zależy jej na wizerunku osoby wyjątkowej i atrakcyjnej. Takie Dwójki rzeczywiście cieszą się uznaniem innych ludzi, są czarujące, przyjacielskie i pewne siebie. Chętnie okazują swoje uczucia innym, uwielbiają spotkania towarzyskie, dzielą się swoimi talentami z przyjaciółmi - gotują dla nich, śpiewają, tańczą... Uwielbiają obdarowywać ludzi prezentami, przygotowywać dla nich coś, co najlepiej potrafią. Raczej będą skłonne dawać miłość innym poprzez swoją hojność i wielkoduszność, niż bezpośrednio się nimi opiekować. Moralność i intelektualne podejście do życia nie są dla nich tak ważne jak wartości towarzyskie. Potrafią być sentymentalne, wylewnie życzliwe, ale też niekiedy skłonne do plotek i podatne na pochlebstwa. Dwójka ze skrzydłem „3" jest bardziej ekstrawertycznym podtypem. W celu zdobycia aprobaty innych będzie wylewna w uczuciach, dramatyczna w swoim odgrywaniu roli lub nawet manipulatorska.
Skrzydło Trójki daje Dwójce zaradność, pracowitość, skuteczność i motywację do osiągania sukcesów. Pomaga jej także w bardziej bezpośrednim wyrażaniu własnych potrzeb, skutecznym doprowadzaniu spraw do końca i chęcią współzawodnictwa. Dwójka z tym skrzydłem może niekiedy wykazywać tendencje do posiadania „odpowiednich" przyjaciół, obracania się w towarzystwie „właściwych" nazwisk, ubierania się tylko w prestiżowych sklepach, pokazywania się w miejscach będących na topie, czyli tak jak Trójka - może wykazywać nieco cech narcystycznych. W życiu najbardziej obawia się utraty własnej pozycji społecznej i związanego z tym poniżenia.

CO POMOŻE W ROZWOJU DWÓJKI

Dwójki całe swoje życie koncentrują uwagę na zaspokajaniu potrzeb innych ludzi, nie zdając sobie sprawy z tego, że dają innym to, co same skrycie pragną otrzymywać. Swoje wyparte potrzeby zaspokajają przez partycypowanie w życiu innych. Zamiast tego, powinny przede wszystkim nauczyć się rozpoznawać swoje własne pragnienia i potrzeby, odkrywać swoje autentyczne uczucia, a wraz z nimi swoją prawdziwą tożsamość niezależną od reakcji otoczenia. Ta tożsamość jest jedna i wcale nie musi się zmieniać wraz ze zmianą obiektu, z którym Dwójka nawiązują relacje. Podstawową rzeczą dla dwójki powinno być udzielenie sobie odpowiedzi na pytania: „Czy teraz realizuję swoje pragnienia czy pragnienia innej osoby?", „Czy sam nie potrzebuję tego, co teraz daję innej osobie?", „Jakie są moje własne marzenia i w jaki sposób mogę je zrealizować?".
Nagła potrzeba dawania czegoś innym bądź mówienia im komplementów - to pierwszy sygnał dla Dwójki, iż sama nie zaspokaja własnych pragnień. Aby bezinteresownie dawać siebie innym trzeba przede wszystkim zadbać o realizację własnych potrzeb. O tym Dwójki powinny pamiętać zawsze. Jeśli pozwolą sobie na odkrycie prawdziwego „ja" i odrzucą będący im ciężarem wizerunek „świętej osoby", odkryją nieograniczone możliwości własnego stanu wolności. I nie muszą obawiać się, że przez wolność i niezależność staną się samotne. Wręcz przeciwnie - to jedyny stan, który zapewni im dojrzałe, wzajemne i satysfakcjonujące relacje międzyludzkie.
Altruiści wraz z uświadomieniem sobie własnych potrzeb i uczuć powinni zacząć je szanować i realizować - tak samo, jak szanują i realizują potrzeby innych. Otwarte dzielenie się swoimi odczuciami z bliskimi przyczyni się do budowy nowej jakości relacji - już bez zależności czy kontroli, lecz z poszanowaniem wolności i mądrym wspomaganiem innych. W ten sposób Dwójka otrzyma wzajemność swoich uczuć i wspaniałe partnerstwo oparte na zrozumieniu. Wraz ze zrozumieniem ludzkiej natury i zdolności indywidualnego podejścia do potrzeb każdego człowieka, będzie mogła rozwijać swój potencjał w roli mądrego nauczyciela.
Dwójka powinna zadbać o identyfikację własnych uczuć i na ich podstawie budować swój własny punkt widzenia będący wyjściem do jej autonomicznych decyzji. Zwyczaj kierowania uwagi na uczucia innych może wciąż być bardzo pomocny w relacjach z innymi, natomiast nie może przesłaniać jej własnej tożsamości, wewnętrznego przekonania o słuszności własnych decyzji i wreszcie własnych potrzeb. Dwójka wciąż może dbać o potrzeby innych, ale znając swoją emocjonalną naturę, powinna śmiało wykorzystywać ją dla dobra własnego i innych. Piękne zdanie, które powinno być mottem życiowym Dwójek brzmi: „Użycz siebie innym, ale daj również siebie - sobie".
Nadmierna potrzeba Dwójki zrozumienia potrzeb i uczuć drugiego człowieka w rzeczywistości przyczynia się do blokady jej rozwoju - zarówno w sferze społecznej - jako autonomicznej jednostki, jak i w sferze intelektualnej - służącej racjonalnej analizie sytuacji i znajdowaniu efektywnych rozwiązań. Podstawą działania Dwójek powinna być obiektywna, racjonalna analiza zdarzeń, tylko wspierana intuicją czy emocjami, nigdy odwrotnie. Rozwój intelektualny Dwójki może być oparty także na zgłębianiu wiedzy i znalezieniu sobie twórczego zajęcia, dzięki któremu poczuje satysfakcję z życia, podniesie własną wartość i samoocenę.
Równie ważna dla Dwójek jest umiejętność określania życiowych priorytetów i długofalowych celów oraz konsekwentna ich realizacja. Będzie to dla niej nauka obiektywnego i uczciwego spojrzenia na własne życie, a w nim rolę innych ludzi. Praca nad własną samooceną zaowocuje nowym, obiektywnym spojrzeniem na siebie, już bez wywyższania się lub spadku poczucia własnej wartości. Kogoś „krzywe spojrzenie", brak zainteresowania czy odwzajemnienia uczuć nie muszą być rzeczywistym sygnałem na to, że ktoś Dwójki nie kocha bądź nie szanuje. Najważniejsze jest to, co niewidoczne dla oczu - dlatego Altruista powinien nauczyć się czuć własną wartość zawsze - niezależnie od reakcji otoczenia.
Ważną rzeczą jest także nabycie umiejętności mówienia „nie", kiedy Dwójka czuje, że ktoś prosi ją o rzeczy niezgodne z jej wewnętrznymi przekonaniami lub obiektywnymi możliwościami. Powinna zrozumieć, że uprzejmie odmawiając, nie naraża się na utratę przyjaciół. Udzielanie pomocy każdemu i w każdej sytuacji skutkuje brakiem szacunku innych do czasu i zasobów energetycznych Altruistów. Osoby przekonane o bezgranicznej miłości Dwójki do świata, z czasem nabywają wobec niej roszczeniowej postawy i trudno im sobie wyobrazić, iż mogłyby spotkać się z jej odmową. Nie przyjdzie im również do głowy myśl, że mogliby w czymkolwiek jej samej pomóc. Jednakże w momencie, gdy Dwójka powie im „nie" - spostrzegą, że również ona ma własne potrzeby i cele do zrealizowania, jest silną i niezależną jednostką, a tym samym zaczną ją doceniać i szanować jak nigdy dotąd. Dwójki bowiem nie potrafią o pomoc prosić i przyzwyczaiły otoczenie do tego, że „niczego w życiu nie potrzebują". Wydaje im się, że jeśli poproszą o coś - okażą swoją słabość czy brak wiedzy, a tym samym stracą w oczach innych. Są jednak ludzie, którzy z wielką ochotą pomogliby Dwójce, pod warunkiem że będzie w stanie o tę pomoc poprosić. Jeśli już na to się zdobędzie, przekona się, że wzajemność w dawaniu i otrzymywaniu pomocy jeszcze bardziej zbliża ludzi ku sobie, a relacje z nimi stają się prawdziwe i szczere.

SŁAWNE DWÓJKI

Dwójki ze skrzydłem „1": Yoko Ono, Eleanor Roosevelt, Księżna Diana, Celine Dion, Priscilla Presley, Christina Aquilera
Dwójki ze skrzydłem „3": John Travolta, Madonna, Britney Spears, Whitney Houston, Luciano Pavarotti, Danielle Steel, Barbara Bush, Romy Schneider, Marylin Monroe, Melanie Griffith, Eva Peron, Matka Teresa

Wykonaj Test Osobowości>